Καπέλα και ιεροτελεστίες είναι μερικές φορές άρρηκτα συνδεδεμένα. Η πρακτική του να καλύπτει κανείς το κεφάλι του, εντελώς ή μερικώς- είτε με ένα καπέλο με μαύρο βέλο, είτε με έναν πράσινο, μαύρο, κόκκινο ή ροζ μπερέ κλπ.-ενδεχομένως να κρύβει συγκεκριμένα νοήματα. Παρομοίως τα καπέλα (ή η απουσία τους) ίσως να μεταφέρουν την επιθυμία να αφομοιωθεί κανείς σε μια ομάδα ή να δηλώσει την διαφορετικότητά του. Να τον προσέξουν ή να περάσει απαρατήρητος.
Αυτά είναι θέματα που βασανίζουν τον Σταύρο, τον ήρωα του Ηλία Καζάν στο Αμέρικα, Αμέρικα. Έχοντας αφήσει την Τουρκία για να μεταναστεύσει στη Νέα Υόρκη, ο Σταύρος αποφασίζει να αλλάξει καπέλο. «Ο Σταύρος βγάζει το φέσι που φορούσε πάντα, το κοιτάζει επίμονα, μετά το πετά στο νερό και λέει: ‘το πρώτο πράγμα που θα κάνω αύριο το πρωί είναι να αγοράσω ένα από αυτά τα ψάθινα καπέλα που φοράνε οι Αμερικάνοι’.»
